Symptomen


Koorts.

Wat is koorts ? Koorts is een stijging van de lichaamstemperatuur boven de normale dagelijkse schommelingen. Normaal ligt onze lichaamstemperatuur rond de 37 C. Bij een temperatuur van 38,5 C mag men spreken van koorts.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Is koorts gevaarlijk ?

Koorts is een natuurlijke reactie van ons lichaam ingeval van een infectie. De verhoogde temperatuur versnelt de productie en de activiteit van de fagocyten (witte bloedcellen die microben doden en opruimen) en versnelt de aanmaak van antistoffen en andere stoffen die nodig zijn bij de verdediging van ons organisme. Koorts heeft dus een nuttig effect. Zolang ze weinig of geen klachten veroorzaakt, moet koorts dus niet behandeld worden. Voor de gevarengrens van koorts bestaan duidelijke richtlijnen. Een rectale temperatuur boven 40 C is gevaarlijk, kan schadelijk zijn en vraagt om een onmiddellijke behandeling. Vanaf een temperatuur boven 38,5 C doet men er echter goed aan de toestand van het kind en de evolutie van de temperatuur nauwgezet te volgen. Vaak is koorts immers een eerste signaal dat er iets aan de hand is. Oudere kinderen en volwassenen kunnen duidelijk aangeven wanneer ze zich niet goed voelen en er iets ernstig mis lijkt te zijn. Zuigelingen en kleine kinderen kunnen dit niet. Wanneer een kind koorts heeft, maar verder vlot actief en alert blijft, is er vermoedelijk weinig aan de hand. Wanneer men, naast de koorts, één van de volgende symptomen opmerkt, moet men onmiddellijk een arts contacteren.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Is koorts altijd een teken van infectie ?

Neen. Koorts kan ook optreden bij uitgebreide beschadiging van lichaamscellen, zoals bij grote brandwonden of verbranding door de zon, bij chemotherapie tegen kanker of bij bepaalde vergiftigingen. Bij kinderen, die nog een labiele regeling van hun temperatuursysteem hebben, kan zelfs (lichte) koorts optreden als ze flink gespeeld hebben in een warme omgeving.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Hoe wordt koorts behandeld?

De belangrijkste koortswerende middelen zijn acetylsalicylzuur (aspirine-achtigen), paracetamol en ibuprofen.
Acetylsalicylzuur (aspirine) en paracetamol zijn gelijkwaardig in snelheid, piek en duur van werking en in de mate waarin zij de koorts onderdrukken. Van de meeste koortsremmers bestaan er speciale verpakkingen voor kinderen. Deze krijgen uiteraard de voorkeur om overdosering te vermijden. Sommige zijn ook oplosbaar of verkrijgbaar als poeders of druppels, wat handiger is om ze toe te dienen. Zetpillen zijn de handigste manier om koortswerende middelen toe te dienen aan zuigelingen en kleine kinderen. Acetylsalicylzuur is een veilig middel. Mogelijke neveneffecten zijn maagproblemen, overdosering en dus vergiftiging en er is een verhoogde bloedingsneiging. Paracetamol is zeer veilig. Te hoge dosissen houden een ernstig risico op leververgiftiging in. Dit doet zich vooral voor bij het innemen van een eenmalige te hoge dosis.

Voldoende drinken is uiterst belangrijk bij koorts. Uitdroging verhoogt het risico op verwikkelingen van hoge koorts. Hoe hoger de koorts, hoe meer vocht men verliest. Bovendien verloopt dit vochtverlies onopgemerkt en drinken de meeste mensen toch al te weinig. Het plasritme is de beste manier om te weten of men voldoende drinkt. Wanneer men gedurende meer dan 3 uur niet moet wateren, drinkt men duidelijk te weinig.

Een lauw bad of het afsponzen van het lichaam met lauw water, (nooit koud water gebruiken!) kan de koorts nooit helemaal doen verdwijnen, maar hij kan er wel door zakken.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Hoesten. Is hoesten altijd een teken van luchtweginfectie ?

Hoesten is een teken van prikkeling van de luchtpijptakken (bronchi). In vele gevallen wordt dit veroorzaakt door een infectie van het slijmvlies van de bronchi (meestal door virussen). Maar er zijn ook andere oorzaken van prikkeling van het bronchiaal slijmvlies, zoals allergie voor pollen, huismijt en andere allergenen, door sterke luchtvervuiling (ozon, uitlaatgassen ), door roken, door inademen van prikkelende gassen en dampen (amoniak, chloor), door verslikking...

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Diarree. Is diarree altijd een teken van darminfectie ? 

Diarree is dikwijls, maar niet altijd, een gevolg van de prikkeling van het darmslijmvlies door een darminfectie (door virussen of bacteriën ). Sommige voedingsstoffen in grote hoeveelheden of het overschakelen op een ander voedingspatroon bij reizen (bv. keuken met meer olie of kruiden) kan milde diarree veroorzaken. Antibiotica (vooral antibiotica met een breed werkingsspectrum ) kunnen de darmflora verstoren waarbij overgroei van sommige soorten en de vestiging van nieuwe soorten het slijmvlies sterk kunnen prikkelen met diarree als gevolg.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Oorpijn. Is oorpijn altijd een teken van oorontsteking?

Oorpijn wordt veroorzaakt door een verschil in luchtdruk voor en achter het trommelvlies. Normaal wordt de druk in evenwicht gehouden door een nauwe verbinding (buis van Eustachius) tussen de neus-keelholte en het middenoor. Bij snelle drukwisseling (opstijgen en landen van een vliegtuig) kan tijdelijk onevenwicht en pijn ontstaan die door slikbewegingen kunnen verholpen worden. Een (zelfs lichte) ontsteking van de keelslijmvliezen kan de verbinding gedurende meerdere dagen afsluiten en oorpijn veroorzaken zonder dat het middenoor zelf geïnfecteerd is.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Keelpijn

Keelpijn is het gevolg van de ontsteking van de keelamandel. Dit verdedigingsweefsel is dubbelzijdig gelegen aan de ingang van de luchtweg en het spijsverteringsstelselHet zit vol lymfocyten die voor onze immuniteit instaan. Bij een infectie met een nog niet gekende microbe zullen die zich gaan vermenigvuldigen, de ontstekingsreactie op gang brengen en later antistoffen produceren. De ontstekingsreactie doet de lokale bloedvaatjes uitzetten, waardoor vocht en fagocyten in de weefsels toestromen. Dit alles veroorzaakt warmte, roodheid, zwelling en dus tijdelijk slikklachten en keelpijn. Keelpijn is de prijs die we betalen voor een van de meest efficiënte verdedigingssystemen tegen invasieve infecties van onze slijmvliezen.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Klieren (gezwollen klieren)

Klieren zijn verbrede filterstructuren in het lymfesysteem die de eventueel in de weefsels binnengedrongen micro-organismen zullen tegenhouden op strategische plaatsen. De lymfocyten met het geschikte antwoord gaan er zich vermenigvuldigen en antistoffen vormen. Als het aantal afgefilterde microben groot is, worden ook fagocyten aangelokt waardoor de zwelling sterk kan toenemen. Gezwollen lymfeklieren zijn dus een teken van een sterke verdedigingsreactie op binnengedrongen pathogenen.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding


Ontstekingsverschijnselen

Ontstekingsverschijnselen (warmte, roodheid, zwelling, pijn) treden op als een weefsel geïnfecteerd is of beschadigd (bv. verbranding door de zon, wespensteek, …). Ze zijn het gevolg van een verdedigingsmechanisme (complementactivatie) dat de kleine bloedvaten lokaal doet uitzetten zodat weefselvocht en fagocyten zich ophopen in de weefsels om er de schadelijke factoren te verdunnen, te neutraliseren en op te ruimen. Dit verklaart de onaangename verschijnselen.

Terug naar boven

Terug naar de inleiding